Rozdział XI Akademia

Miłej lektury!

Galanteria ocknęła się. W dalszym ciągu widziała ciemności.

-To tylko sen- pomyślała- Coś głupiego mi się przyśniło i teraz jak zawsze leżę sparaliżowana ze strachu pod kołdrą.

Zaczęła machać kopytami. Nie natrafiły one na żadną przeszkody. Zaczęła gorączkowo myśleć. Nagle poczuła powiew wiatru.

-Podwórze!- szepnęła- Ale jak? Przecież ta wiedźma nie mogła mi tego zrobić. Nie wyrzuciła by mnie do ogro...

Teraz dopiero zaczęła rozróżniać kształty. Drzewa, drzewa i drzewa. I jeszcze trawa w promocji.

-Las-pomyślała- Ale jakim cudem

-Chyba pamiętasz ostatnie wydarzenia?- usłyszała

Nagle wszystkie wspomnienia wróciły.

-A więc... Tak naprawdę nazywam się Galantry Garden?- zapytała

-Zgadza się.

Nagle wszystko pojęła. Jej rodzice należeli to rodu Gardenów „ale co się z nimi stało?”, To pytanie nie dawało jej spokoju.

-Dowiesz się... kiedyś.

-Kiedyś, kiedyś i kiedyś- pomyślała- Kiedy to kiedyś będzie dzisiaj?

-Nawet mnie nie denerwuj- warknął

Słońce powoli zaczęło wschodzić.

-Dasz radę iść o własnych siłach?- spytał

-Tak- odpowiedziała- Ale dlaczego nie możemy polecieć?

-Znajdujemy się w obrębie tarczy...

-Co?!

-Tarczy ochronnej. Osłania ona bardzo ważne miejsce.

-A jaki to ma związek z lataniem?

-Bariera sprawia, że moc magiczna zanika, a pegazy tracą wysokość. Twoje skrzydła rozpłynęły się w powietrzu dlatego, iż były magią. Może nie do końca, ale w 60%.

-Ale co to w ogóle za miejsce?- spytała

-Dowiesz się.

                                                             ***

Nie minęło wiele czasu, a z gęstwiny wynurzył się przepiękny zamek. Dwie wysokie wieże i wielki ogród wyglądały, jakby tworzyły ze sobą jedność. Czerwona flagi powiewały na wietrze, a z oddali słychać było typowy szkolny gwar.

-Zaczekaj tutaj- powiedział

Jego róg zalśnił i po chwili zniknął. Nie musiała czekać długo. Czarny alicorn zjawił się wraz z księżniczką Celestią. Rozmawiali szeptem. Księżniczka co chwilę kiwała głową.

-Galantry Garden?- spytała księżniczka

Galanteria nieśmiało wyszła z krzaków.

-Tak, wasza wysokość?- odpowiedziała

-Chodź ze mną.

Szły przez niewielki kawałek ogrodu aż dotarły do niezwykłej polany. Księżniczka po krótkim namyśle rozwinęła skrzydła i chwyciła Galanterię kopytami. Znowu sparaliżowana ze strachu. Zacisnęła mocno powieki. Trwało to długą chwilę zanim postanowiła otworzyć oczy. Natychmiast spojrzała w dół. To było niesamowite! Stała na chmurze.

-Ciekawe, ciekawe- księżniczka mamrotała pod nosem

Galanteria nagle poczuła znajomy dreszcz. Spojrzała na swój bok.

-To niesamowite- pomyślała

Na jej boku widniał niezwykły Cuite Mark. Chmura z rogiem jednorożca.

-Poczuła lekkie drżenie chmury. Obok niej stała księżniczka Celestia. Jej róg zalśnił. Dotknęła nim jej grzbietu na którym natychmiast pojawiła się para różowych skrzydełek. Klacz zleciała na dół.

-Masz, to dla ciebie- powiedziała Celestia wręczając jej piękny, granatowy mundurek

-Dziękuję- odpowiedziała

-Chodźmy, pokaże ci twój pokój

I poszły. Galanteria wprawdzie nie wiedziała wiele, ale wszystko dokładnie rozumiała.

-To szkoła- myślała- Tylko, że dla tych... niezwykłych.

Celestia przystanęła.

-Tam- wskazała na korytarz- Drugie drzwi po prawej. Znajdziesz bez problemu

Galanteria śmiało poszła w tamtą stronę. Nagle usłyszała jakieś brawa, oklaski i gwizdy. Spojrzała w tamtą stronę. Jakiś kucyk wznosił się w górę w wielkim strumieniu wody robiąc pętle i zawijasy.

-Super Lagoona!- ktoś krzyknął

-To pani wody- intuicja podsunęła jej odpowiedź

Galanteria poszła dalej. Usłyszała plusk wody.

-Ej! Kujonka! Mało ci nauki? Musisz jeszcze chodzić w mundurku?- usłyszała za sobą

Wszyscy zaczeli się śmiać. Galanteria poczuła znajome dreszcze. Nieświadomie zrobiła kopytem małe kółko. Woda, która została na podłodze po pokazie poszybowała w górę. Galanteria chciała udawać zaskoczoną, gdyż nie chciała, żeby wszystko było na nią. Woda natychmiast zamieniła się w wielki wir wodny i wciągnął do siebie rzekomą Lagoonę. Innych ochlapywał wodą i chwilowo wciągał do siebie.

Z wiru wydobył się krzyk:

-Przestań Lagoona, przestań!

-To nie ja!- krzyknęła Lagoona i pani wody- To ona!

Galanteria spodziewała się tego. Przerażona uciekła do pokoju. Chwilę potem usłyszała naganę Celesti i kroki oddalających się uczniów. Drzwi do pokoju otwarły się.

-Co ty robisz w moim pokoju kujonko?!- krzyknęła Lagoona

-Chyba raczej, co ja robię w naszym pokoju.- odpowiedziała

                                                       ***

Zadzwonił dzwonek. Tłumy uczniów wlewały się do klas. Galanteria usiadła sama w ławce. Nauczycielka już miałam coś powiedzieć, Kidy do drzwi klasy rozległo się pukanie.

-Przepraszam za spóźnienie!

Lagoona podeszła do ławki Galanterii i usiadła w niej. Nauczycielka zaczęła wykład. Lagoona wyrwała kartkę z zeszytu i zaczęła skrobać coś wiecznym piórem. Po chwili podała karteczkę Galanterii.

„Przepraszam cię. Nie zdążyłam się nawet przedstawić. Jestem Sweet Lagoona, pani wody i córka Colgatea.”

Galanteria napisała:

„Można się domyślić. Jesteś jego idealną kopią. Ja jestem Galanteria.”

Przekazała jej. Po chwili dostała odpowiedź:

„Tak po prostu? Chyba wiesz, że do tej szkoły nie trafia się od tak...”